Możemy pozwolić sobie na to by wyjść na spacer, rozłożyć w parku koc i podziwiać jak maluchy się bawią. Jaką frajdę sprawia im strącanie listków z krzaków. Jak przepychają się między sobą lub walczą o zabawkę.
Człowiek siedzi i myśli "chwilo trwaj".
Zdjęcia autorstwa Joanny, z którą znam się z czasów dzieciństwa. Jak widać znajomości dzieciaków z osiedla mają szanse przetrwać nawet lata. Ten przesłodki blondasek na zdjęciach to jej synek Antoś.
Za cudowny wieczór w parku bardzo dziękujemy i liczymy na częstsze spotkania ;)
Pozdrawiamy
Fantastycznie! Zbyt mało ludzi docenia to co ma, a zbyt dużo narzeka :)
OdpowiedzUsuńPrawda! Ja się nauczyłam doceniać dopiero gdy straciłam prawie wszystko.
UsuńChciałabym serdecznie zaprosić do nowego katalogu blogów dziecięcych http://blogidzieciece.blogspot.com/ jego celem jest zebranie blogów prowadzących przez mamy w jedno miejsce, aby je lepiej wypromować, wypozycjonować, powiększyć grupę czytelników i poznać się wzajemnie :) Pozdrawiam ciepło i przepraszam za reklamę
OdpowiedzUsuńZazdroszczę! U nas nikt ze znajomych nie ma dziecka w tym samym wieku :( A Matuś unika innych dzieci na placu zabaw...
OdpowiedzUsuńSzkoda, u nas jest aż 5 ;)
UsuńŚliczna dziewczynka
OdpowiedzUsuńTo prawda :-) trzeba doceniac i cieszyc sie z tego co sie ma. Pozdrawiam :-*
OdpowiedzUsuńRacja ;)
UsuńBo ważne jest doceniać te ulotne, piękne chwile, a także to czym obdarza nas los :)
OdpowiedzUsuńno nie? ;)
UsuńDokładnie jak piszesz. Najważniejsze jest to aby cieszyć się tym co mamy. Właśnie tym małym szczęściem które jest obok nas. Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńNic więcej nie potrzeba ;)
UsuńMasz rację, chwilo trwaj :)
OdpowiedzUsuńCórcie masz fantastyczną bystrą i ładną i naprawdę jesteś szczęściarą ;-)
OdpowiedzUsuń